چو رخسار مجنون

الهی مرا  آخرین تکیه گاهی

الهی تو ما را پناهی

الهی تو آنی که بر حال دل ها گواهی

دل من خدایا شکسته

دلی موج دریا شکسته

چو اوراق دفتر پریشان

چو خطی سر و پا شکسته

چو رخسار مجنون غم افزا

چو گیسوی لیلا شکسته

کمی پای  آهسته تر نه

نگارا دل ما شکسته

غیر از غمت مبتلایم مکن

رها از هجوم بلایم مکن

نگاه تو در من شفای دل

بمیران ولیکن رهایم مکن

الهی ندارم به جز تو الهی

الهی دگر بد خطابم مکن

دلم مبتلا کن به هر غم که خواهی

بمیران ولیکن رهایم مکن