قلب بارانی

دیشب شب جمعه بود داشتم با خدا نجوا میکردم

خیلی دلم گرفته بود

کلماتی بر زبانم جاری شد که شبیه شعره

اینجا مینویسمش اسمشو گذاشتم قلب بارانی

این اولین شعری هست که مینویسم

البته اگه اسمشو بشه شعر گذاشت

قلب بارانی:

دلم پر است . باز اسمان دلم ابریست .باز هوای دلم بارانیست

با رعدوبرق غمت ؛ شانه هایم می لرزد

می وزد بادی سرد بر اسمان دلم

فرو می ریزد همچون ابشاری غم بر دلم

اندوهی سرد دیدگانی پر اشک غمی برچهره دلی پر ملال

با یاد تو ای اشنای غریب طوفانی میشود اسمان دلم

میکند باد گلها را از باغ دلم

جاری میشود سیلی بر دلم

سوگند به نامت ای دوست

ندهم بعد از این دل به کسی..

اشکهایم جاریست

باخودم میگویم :به جرم کدامین گناه و خطا ....

باز میگریم

همچنان باران می بارد

روی سخنم با خداست

الهی رهایم کن از این بند و بلا

رهایم کن

رها...